افرادی که مناسب دریافت ایمپلنت نیستند

افراد بسیار جوانی که فک آنها به حد کافی رشد نکرده است؛ بانوان باردار؛ افراد سیگاری (کشیدن سیگار باترمیم طبیعی بافت های بدن تداخل می کند و احتمال موفق بودن ایمپلنت ها را کاهش میدهد ) ؛ افراد الکلی یا معتاد؛ افرادی که پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن داشته اند؛ افرادی که بیماری های مزمن مثل فشار خون بالا، دیابت ، هموفیلی و بیماری های بافت همبند داشته اند؛ افرادی که داروهای خاصی مثل استروئید و کورتن استفاده می کنند؛ افرادی که دندان قروچه دارند، می باشند که احتمال شکست ایمپلنت در این افراد زیاد است.
هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان از نقاط دیگر بدن را به استخوان فك پیوندزد. بر حسب میزان سختی استخوان انواع ایمپلنت پیچ دار و بدون پیچ انتخاب میشود. هم چنین ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. 
مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و استحكام استخوان فک، تعداد ، موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط وتعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم انتخاب نوع ، تعداد و محل جاگذاري ايمپلنت است.
در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طورمتوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۵% گزارش شده است.
ایمپلنت دندانی که جایگزین ریشه دندان می‌گردد دارای شیارهای ظریفی بر روی سطوحش می‌باشد که در استخوان فک پیچ می‌گردد ،ایمپلنت در داخل حفره‌ای که توسط دریل ایجاد شده استقرار می‌یابد. اصلی‌ترین هدف در نصب یک ایمپلنت رسیدن به یک اتصال فوری به استخوان اطراف آن می‌باشد. این امر یک پایداری اولیه را به وجود خواهد آورد که با گذشت زمان به وسیله افزایش بیشتر توده استخوانی بر روی سطوح شیارهای ایمپلنت محکمتر خواهدگردید.اگر یک ایمپلنت به صورت محکم با استخوان اطراف خود تثبیت نشود سرانجام شل خواهد شد و قادر نخواهد بود دندان جایگزین شده را حمایت نماید. 
درصد میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی به موارد زیر بستگی دارد :
الف- بیمار ب- دندانپزشک ج- ایمپلنت د- مراقبت های بعدی 
الف) بیمار بایستی کاندید مناسبی طبق مطالب پیش گفته برای انجام ایمپلنت باشد.
ب) دندانپزشکی که ایمپلنت را انجام می دهد باید دوره های لازم را دیده باشد و مهارت و تجربه کافی در انجام جراحي ایمپلنت داشته باشد ،همچنین تمام شرایط بیمار از نظر سلامت بدن و فاکتوهای مهم داخل دهانی را ارزیابی کند و با رعایت اصول کنترل عفونت مبادرت بر انجام عمل ایمپلنت نماید.
ج) فاکتور مهم دیگر در مورد میزان موفقیت ایمپلنت مخصوصا در دراز مدت خود ایمپلنت می باشد .امروزه شرکت های سازنده ایمپلنت بسیار زیاد و متنوع هستند .قیمتهای ایمپلنت بسیار متنوع است و هر کدام از کمپانیهای سازنده روی نکاتی تاکید دارند که در ساخت ایمپلنت از آن بهره جسته اند. دندانپزشک با توجه به بودجه بیمار ، مسائل تکنیکی و مزیت های ایمپلنت در محدوده قیمت مورد نظر ، مبادرت به انتخاب یک سیستم می کند .
د) مراقبتهای بعدی بیمار نقش بسیار مهمی در طول عمر ایمپلنت و موفقیت دراز مدت آن دارد. عدم استعمال دخانیات و مشروبات الکلی ، رعایت بهداشت دهان ، دندانها و لثه ،مراجعات منظم به دندانپزشک و اطمینان از سلامت لثه و عدم وجود جرم دندانی و پوسیدگی در دندانهای دیگر همه و همه موفقیت دراز مدت ایمپلنت را افزایش می دهد.
پس از قراردادن ایمپلنت به وسیله جراحی در استخوان فک تا قرار دادن پروتز روی آن زمانی حدود 9هفته تا 6 ماه مورد نیاز است ،تا ایمپلنت ها به آرامی در جای خود کاملا محکم شوند سپس دندانپزشک مبادرت به قرار دادن پروتز روی ایمپلنت می کند .البته در مواردی با توجه به کمیت استخوانی فک بیمار ، نوع ایمپلنت خاصی طراحی شده است تا بنا به تشخیص دندانپزشک بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت ، بتوان پروتز را روی ایمپلنت قرار داد.
پس از جراحی ایمپلنت بسته به مدت زمان جراحی ،کیفیت استخوان و واکنش های بافتی بیمار، مقداری درد و تورم در ناحیه جراحی ایمپلنت قابل پیش بینی است که در صورت لزوم دندانپزشک قبل و بعد از عمل کاشت ایمپلنت با تجویز داروآنرا به حداقل می رساند.